دسترسی ها

درگذشت روان شاد فرخنده یاد مهندس حسن عبدی اندوه و دریغی بزرگ و درد انگیز است که چون آواری بر دل های دوست دارانش نشست.

آن ثمین گوهر از چندین منظر شایسته تکریم و ستایش بود.

عبدی شاعری بی ادعا اما برجسته هم در زبان معیار و گویشی و هم دشتی شناسی باریک بین و نکته سنج بود.

در زمستان سال ١٣٩٩ به همراه همسر گرامی شان در دفتر کارم توفیق دیدار و هم نشینی شان را داشتم. مانایاد عبدی دیوان محزون یادگاری داد و من دوره ۴جلدی فرهنگ واژگان گویش دشتی و بنیادهای دستور گویش دشتی استاد هاشمی زاده و چند اثر از مولفین دشتی را به ایشان هدیه دادم و قرار بود در فرصتی بهتر در منزلش شهر جم خدمتش برسم که ازین سعادت تا زمان حیاتش محروم شدم.

زنده یاد عبدی فرهیخته ای دغدغه مند در احیای تاریخ وفرهنگ زادبومش مسیله بود و برگزاری چند سال شب شعر محلی و شروه در مسیله گوشه ای از تلاش های ماندگار اوست که امید ازین پس نیز استمرار داشته باشد.

عبدی دارای کلام و قلمی پاکیزه چه در نقد و چه در اعتراض بود که در آن دلی عاشق، روحی عارف و زبانی حکیم موج می زد. او با جوهر عشق و معرفت می سرود و می نوشت و اهالی عصر نامهربانی را به دوستی و مهربانی دعوت می کرد.

عصر روز شنبه ٢۵ شهریور جمعیت زیادی در حق شناسی و سپاس مندی از زحمات علمی و فرهنگی مهندس عبدی به آرامستان کاکی آمده بودند تا به جایگاه ابدی اش بدرقه اش کنند اما آنها که قدر و اعتبار این بزرگ مرد را نمی دانستند و اثری از حضورشان نبود مسوولین ارشد و نهادهای فرهنگی دشتی و کاکی بود.

تشییع جنازه مرحوم عبدی با برنامه ریزی بهتر و دخالت نهادهای سیاسی و فرهنگی می شد به نحو شایسته تری برگزار شود اما بی مهری مسئولین و بی توجهی نسبت به این نیکو مرد با سابقه ایثارگری، نشان داد فرهنگ و هنر دغدغه مسئولین دشتی به ویژه فرماندار این دیار نیست.

حقیر این سوگ بزرگ را به بازماندگان آن جاودان در یاد و جامعه فرهنگی شهرستان دشتی تسلیت می گویم.
روحش شاد و یاد و نامش تا همیشه سبز باد.