دسترسی ها

آنچه این اسناد فاش کردند شبیه روایت یک رمان جاسوسی عامه‌پسند است: یک شرکت خصوصی سوئیسی فعال در حوزه اطلاعات که به نمایندگی از یکی از حکومت های حوزه جنوبی خلیج فارس فعالیت داشت، شهروندان اروپایی، گروه‌های جامعه مدنی و شرکت‌ها در ۱۸ کشور  را هدف حملات سیستماتیک قرار داده بود.

خوانندگان اروپایی با خواندن این روایت هولناک غافلگیر شدند. با این حال، آنچه گفته شده صرفا نوک کوه یخی است که در کارزار چند ساله امارات متحده عربی برای براندازی گفتمان در اروپا خودنمایی کرد.

به نوشته میدل ایست آی،  چنین فعالیتی  در آغاز به عنوان تلاش ابوظبی برای رقابت در محیط اطلاعاتی با متحدان منطقه ای اش قلمداد شد،اما در میانه راه به شبکه ای جهت براندازی گفتمان سیاسی-اجتماعی در اروپا تبدیل شد؛ شبکه ای که نه تنها اروپایی های مسلمان، بلکه هر چهره دانشگاهی، روزنامه نگار یا سیاست گذار که خواهان عدالت اجتماعی است را هدف قرار می دهد.

جنگ صلیبی امارات با اخوان المسلمین

با این حال، ساختار رادیکالی که ابوظبی تعریف کرده، دیگر ابزاری برای مقابله با افراط گرایی نیست. جنگ صلیبی امارات علیه اخوان المسلمین شبیه نسخه قرن بیست و یکمی مک کارتیسم است که روایت های ترسناکی را درباره شبکه توطئه گر اخوان المسلمین منتشر می کند که قصد دارند اروپا را تصرف کنند.اخوان المسلمین به برچسبی جهت توهین، مشروعیت زدایی و طرد افراد، سازمان ها و حتی شرکت ها تبدیل شده است.با این حال، این واقعیت که بسیاری از چهره های تعریف شده در لیست شرکت سوئیس که  به نمایندگی از ابوظبی فعالیت دارد حتی مسلمان نیستند، توخالی بودن سیاست های این بازیگر را عریان می کند.

این روایت مسلح، تعصب‌های قدیمی را احیا کرده و به شکل حیرت‌آوری یادآور موضوعاتی است که در مقاله شرق‌شناسان در سال ۱۹۱۳ یافت شد. زمانی که الپ سرویس، شرکت سوئیسی فهرست نادرست خود از افراد و سازمان‌های وابسته به اخوان‌المسلمینی را منتشر کرد، این فعل شناخت شناسی اروپایی را تحت تاثیر قرار داد.تصور شبکه ای همه کاره متشکل از اعضای اخوان المسلمین که برای تضعیف جامعه اروپایی توطئه می کنند، جهت انتشار به احمق های مفید نیاز داشت. احمق هایی که نه به دلیل تعصبات، بلکه در ازای مبالغی پول حاضر به انجام هر فعلی هستند.

 بنزین روی هیزم

روایت شبکه تحت رهبری ابوظبی با قرائت غیرلیبرال  های به ظاهر لیبرال همپوشانی دارد؛ همان هایی که دستاوردهای روشنگری را بر سر خود می‌چرخانند و تلاش دارند ایده‌هایی را که به شکلی بالقوه برای تفسیر رادیکالشان از لیبرالیسم مضر می‌دانند، سرکوب کنند. در این میان گروهای راست افراطی نیز بنزین روی هیزم می ریزند و برای گره های فعال در شبکه های اطلاعاتی امارات مهمات فراهم می کنند: به بیانی دیگر، راست افراطی که ناامیدانه در تلاش برای محافظت از غرب در برابر انبوهی توهمات است، انجام چنین فعلی می تواند آلترناتیوی جذاب باشد.

ابوظبی با کمک نیروهای پیاده داوطلب یا غیرداوطلبش به شکلی استراتژیک فضا را در غرب به گونه ای تعریف کرده تا تخم تئوری توطئه ترس‌آفرینی اش از اخوان‌المسلمین را در زمینی حاصلخیز بکارد.اندیشکده ها و پژوهشگران از پول امارات تامین می شوند و به رسانه هایی پیشنهاد می کنند که توهمان مثلا علمی شان را در مورد اخوان رسانه ای کنند. همزمان روزنامه‌نگاران هم با ایده های کارشناسان تغذیه شده‌اند. در این میان هستند چهره هایی که روایت های مسلحشان در اختیار سیاستگذاران قرار می دهند؛ همان هایی که غالبا به سان ظرف‌هایی خالی هستند که می شود با هرچیزی پر شوند.

ابوظبی به نام اخوان؛ منتقدان را خفه کرد!

مانند هر کمپین خرابکاری، مداخله اماراتی ها در محیط اطلاعاتی اروپا باعث شد که نگرش و رفتار اروپایی نه فقط نسبت به شهروندان مسلمان، بلکه نسبت به جنگ صلیبی ضدانقلابی امارات متحده در سراسر خاورمیانه تغییر کند.در نتیجه، محیط اطلاعاتی به مراتب دوقطبی‌تر شده است و سوء ظن علیه مسلمانان و سازمان‌های مسلمان گسترده‌تر شده است. در میان بحث های داغ در مورد مهاجرت، حقیقتا امارات متحده عربی به  بیگانه هراسی دامن زده و بدین طریق مخاطبان تازه ای را بسیج کرد.

امارات؛ صادر کننده رادیکالیسم

پول امارات از سال ۲۰۱۴ در اختیار خلیفه حفتر قرار گرفت؛ همانی که رویاروی دولت انتقالی تحت حمایت سازمان ملل قرار گرفته، همه این فعل و انفعال ها به نام مبارزه با اخوان السملین اجرایی شدو مشروعیت یافت. از ماه آوریل، حمیدتی نماینده ابوظبی و از شورشیان مسلح فعال در نیروهای پشتیبانی سریع، برای توجیه کودتای خود علیه خارطوم سودان را به میدان نبرد نیابتی و جنگ خانمان سوز داخلی تبدیل کرد.یک دهه عملیات خرابکارانه امارات در اروپا، محیطی مساعد برای اجرای سیاست خارجی و امنیتی امارات ایجاد کرده است.

ترس اخوان استدلالی به ظاهر قوی برای ابوظبی ایجاد کرده تا هرگونه انتقاد از نقض حقوق بشر توسط خود و شرکای خود را به نام مهار رادیکالیسم در نطفه خفه کند.اروپایی‌هایی که جرات کرده‌اند در برابر منافع ابوظبی بایستند، به آسیب‌های جانبی برای یک کشور کوچک اقتدارگرا تبدیل شده‌اند که تلاش می‌کند به عنوان یک قدرت متوسط بازی کند. اکنون ماحصل بازی به دولت های اروپایی بستگی دارد که وارد عمل شده و امارات متحده عربی را به دلیل تلاش برای صدور رادیکالیسم به جامعه مدنی شان بازخواست کند.