دسترسی ها

شهید «سید میربهزاد شهریاری» نماینده مردم رودباران در مجلس شورای اسلامی از توابع بوشهر در سال ۱۳۳۳/۱/۵  در روستای بحیری شهرستان دشتی استان بوشهر چشم به جهان گشود.

سید میربهزاد در خانواده روحانی رشد یافت و از همان دوران کودکی صلابت رفتار و ادب اسلامی بود و دارای کلامی رسا و از خودنمایی و تظاهر به دور بود.

پدرش «شفیق»  شهریاری ادیب و شاعر شهیر دشتی که به عنوان معلم از سال ۱۳۰۰ تا ۱۳۲۳ در دبیرستان سعادت آموزگاری کرد وی علمدار مبارزه با قانون منع حجاب رضاخان شد و این امر سبب مهاجرت آنها از شهر به زادگاهش شد.

وی  در ۶ سالگی قرآن را نزد پدر آموخت شخصیتی که تاثیر بسزایی در بارور شدن شخصیت دینی و فرهنگی شهید داشت و به دلیل اینکه تبعیت از روحانیت از خصوصیات اخلاقیش بود  در زادگاهش مشغول به تحقیق علم و مسائل دینی و شرعی گردید و در کار کشاورزی در کنار پدر مشغول شد.

بنا به تشویق پدرش تحصیلات ابتدائی را در رودباران آغاز کرد و تا دیپلم در بوشهر به تحصیل ادامه داد و در دوران تحصیل یکی از شاگردان ممتاز بود.

شهید شهریاری علاوه بر ادامه تحصیل در رشته ادبی در دبیرستان از کسب فیض در حوزه علمیه و محضر روحانیون عزیز غافل نبود و از همین دوران بود که مبارزات آشکار و مخفی خویش را بر علیه رژیم منفور پهلوی آغاز کرد.

در سال آخر دبیرستان در رشته ادبی شاگرد اول گردید و به سال ۱۳۵۱ در کنکور سراسری با انتخاب رشته الهیات و معارف اسلامی شرکت نمود که موفق به حضور در دانشگاه فردوسی مشهد با همان رشته مورد علاقه اش شد.

در مشهد نیز علاوه بر کسب علم و دانش در دانشگاه از محضر اساتید حوزه همچون رهبر انقلاب اسلامی حضرت آیت الله «خامنه ای» بهره گرفت.

سال ۵۳ از پایان‌نامه خود با موضوع «لاضرر و لاضرار فی الاسلام » به راهنمایی استادش آیت‌الله مکارم شیرازی دفاع کرد و موفق به اخذ مدرک کارشناسی شد.

در همین سال یعنی در سن ۲۰ سالگی میربهزاد با دختر دایی خود ازدواج کرد که حاصل آن دو فرزند پسر به نام‌های «سیدمحمد مهدی» و «سید محمدحسین» است.

در سال ۱۳۵۵ وارد خدمت نظام وظیفه شد و در آنجا نیز از افشاگری عیله رژیم و ارشاد نظامیان در پادگان دست بر نمی داشت.

با اوج گرفتن نهضت مقدس اسلامی عامل مؤثری در توزیع پیام های حضرت امام خمینی (ره) در پادگان ها بود و پس از درخواست امام مبنی بر فرار از پادگان ها به قم فرار کرد.

اما با مشورت دوستان به علت تاثیر بیشتر به زادگاهش برگشت وبا علاقه خاصی به شهید عاشوری داشت در حوزه علمیه بوشهر نزد شهید عاشوری تلمذ می کرد.

در دوران مبارزاتش با رژیم شاه در کنار آیت الله سید موسی ابطحی قرار داشت پس از بازگشت از قم اولین راهپیمایی با شکوه را سازماندهی کرد و طبل رسوایی طاغوتیان پهلوی را به صدا در آورد و مردم را نسبت به مسائل روز آن زمان آگاه می کرد.

در طول نهضت تا پیروزی انقلاب اسلامی ایران به استخدام آموزش و پرورش درآمد و فعالیت های خود را در دبیرستان بر عیله خطوط ضد اسلامی و انحرافی آغاز کرد و از رشد و پیشرفت گروهک های متمایل به شرق و غرب در آن منطقه جلوگیری کرد و با قاطعیت آنان را بیش از پیش برای مردم آشکار ساخت.

با پیروزی انقلاب مسئول کمیته انقلاب دشتی شد، تا اینکه در سال ۵۹ در حالی‌ که داشت ۲۵ سالگی خود را می‌گذراند، به اصرار اطرافیان نامزد نمایندگی دوره اول مجلس شورای اسلامی می‌شود و به مجلس اول راه پیدا می‌کند.

با مطرح شدن موضوع انتخابات مجلس شورای اسلامی با تائید و اصرار روحانیون و مردم منطقه نامزد نمایندگی مجلس شورای اسلامی شد و در سال ۱۳۵۹ زمانیکه فقط ۲۶ سال داشت وارد سنگر مقدس مجلس شورای اسلامی در حوزه دشتی، تنگستان، دیر و کنگان گردید که علما و روحانیون شاخص منطقه  وسادات به ویژه «ابطحی، حجتی، رکنی، محمودی، عاشوری و محمدی» از وی حمایت کردند.

در مراسم افتتاح نخستین دوره مجلس شورای اسلامی در سوم خرداد ۱۳۵۹ به عنوان منشی هیأت رئیسه سنی انتخاب شد.

پس از راهیابی به مجلس اول، همه همت خود را برای خدمت به مردم منطقه محروم رودباران و استان بوشهر که در رژیم طاغوت مورد بی مهری قرار گرفته بودند، مصروف داشت و با ارسال گزارش های متعدد و پیگیری های مجدانه، خواستار تحقق مطالبات مشروع موکلان حوزه انتخابیه خود شد.

در طول حضور در مجلس حامی و پشتیبان دولت مردمی شهید رجائی بود و در اردیبهشت سال ۱۳۶۰ با دعوت از شهید رجائی به استان بوشهر، مشکلات و نارسایی های موجود در استان را به رئیس جمهور مکتبی گزارش کرد.

وی به خاطر علاقه‌ای که به شخصیت و اندیشه شهید بهشتی داشت وارد حزب جمهوری شد و شهید بهشتی نیز علاقه خاصی به او داشت واز آنجا که خط زیبایی داشت مورد علاقه بیشتر شهید بهشتی بود.

هنگامی که منافقین علیه شهید بهشتی در شهر خورموج از قلعه تا حسینیه میرزا تظاهرات کردند شهید شهریاری با سخنرانی غرایی به دفاع از شهید مظلوم بهشتی برخواست و منافقین را رسوا کرد.

میربهزاد که عضو کمیسیون کشاورزی عمران روستائی مجلس شورای اسلامی شد در مدت کوتاه نمایندگی لحظه ای از فکر تأمین نیازمندی های مردم محروم منطقه غافل نبود.

وی یکی از استیضاح کنندگان بنی صدر بود و سخنرانی خود را در طرح عدم کفایت سیاسی بنی صدر با اشعار زیر آغاز کرد:

نه هر کس شد مسلمان می توان گفتش که سلمان شد         کز اول بایدش سلمان شد و آنگه مسلمان شد
نه هر سنگ بدخشان است لعلش می توان گفتن                    بسی خون جگر باید که تا لعل بدخشان شد
جمال یوسف ار داری به حسن خود مشو غرّه                          صفات یوسفی باید تو را تا ماه کنعان شد

وی در سنگر مجلس خطاب به گروهک ها و افراد ضد انقلاب می گفت: «دشمنان باید بدانند که نمایندگان مجلس و این ملت شریف و رزمنده ایران تحت تأثیر افکار مخرب قرار نخواهند گرفت و با تمام قدرت در مقابل توطئه ها و نقشه های ضد انسانی آنها ایستادگی خواهند کرد».

وی دارای خصائص عالی اسلامی همچون تواضع، زهد و تقوا بود و به خاندان ولایت و امامت عشق می ورزید و از ابتدای جوانی از فرائض دینی غافل نبود و برای فرائض شرعی و دینی اهمیت زیادی قائل بود و حتی به کوچکترین آنها عمل می کرد.

سرانجام در هفتم تیر سال ۱۳۶۰ شهید «میر بهزاد شهریاری» در حالیکه قاری جلسه حزب جمهوری اسلامی بود به همراه شهید بهشتی و ۷۰ تن از یاران انقلاب در جنایت بمب گذاری دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی ایران توسط کوردلان زمان گروهک های مجاهدین خلق شهد شیرین شهادت را نوشید.