ماجرای تلخ اجاره‌نشینی از این قرار است که «دولت در لایحه بودجه سال ۱۴۰۳، فرمول مالیات بر حقوق و درآمد سالانه با نرخ از ۱۰ تا ۳۰ درصد به صورت پلکانی تعریف کرده است».
این مالیات به همه کسانی که در دستگاه دولتی یا بخش خصوصی کار می‌کنند و حقوق ماهانه اداره کار یا بیشتر از آن دریافت می‌کنند، اعمال می‌شود.
درآمد سالانه تا ۱۲۰ میلیون معاف از این مالیات است؛
اما در تهران آیا یک «اجاره‌نشین» با درآمد ۱۲۰ میلیون تومانی می‌تواند «آپارتمان درست و حسابی اجاره کند»؟!
در تهران طبق آمارهای رسمی از دخل و خرج سالانه، در سال جاری، متوسط درآمد تهرانی‌ها ماهانه چیزی در حدود ۲۳ میلیون تومان است.
این درآمد در شرایطی است که همین الان میانگین اجاره مسکن در شهر تهران ماهانه حدود ۱۵ میلیون تومان است؛ بنابراین بخش زیادی از حقوق خانوارهای اجاره‌نشین صرف اجاره‌بها می‌شود.
حالا از همین درآمد ماهانه ۲۳ میلیون تومانی، در سال آینده، ماهی یک میلیون و ۷۵۰ هزار تومان بابت «مالیات بر درآمد» کسر خواهد شد.
این رقم، به قیمت امروز بازار مسکن، معادل هزینه اجاره ۷ مترمربع آپارتمان است که از جیب مستاجرها قرار است کسر شود.
مستاجرها یکبار باید فشار تورم بی‌سابقه مسکن را تحمل کنند و حالا هم مالیات.
این فرمول مالیاتی در شرایطی زورش به حقوق‌بگیرهای مستاجر رسیده که «چند خانه‌ای‌ها» از هر نوع هزینه مالیاتی، طی همه این سال‌ها معاف و ایمن بوده‌اند.
اگر یک سیاست درست در این حوزه اتخاذ می‌شد، بخش زیادی از واحدهای مسکونی که در عصر تورمی با هدف «سرمایه‌گذاری ضدتورمی» از سوی طیف مردم، خریداری شد، امروز روانه بازار اجاره مسکن شده بود و تورم اجاره مسکن به جای ۴۰ و ۵۰ درصد، به سطوح پایین‌تر آمده بود.
Friday, 20 September , 2024