دسترسی ها

بالاخره فیلم سینمایی «زالاوا» در ژانر وحشت به‌عنوان اولین اثر ارسلان امیری فیلمنامه‌نویس خوش‌سابقه سینما و تلویزیون وارد شبکه نمایش خانگی و پلتفرم‌های آنلاین شد. فیلمی که در روزهای منتهی به فراگیری کرونا ساخته، اما  با تاخیر زیادی اکران شد و حالا نسخه آنلاینش در اختیار مخاطب است.
فیلم که گویا با دراماتیزه کردن یکسری وقایع واقعی که در دهه ۵۰ رخ داده ساخته شده داستان روستایی در غرب کشور است که اهالی‌اش باور دارند اجنه به روستای آن‌ها حمله می‌کنند. آن‌ها برای خروج جن از جسم فرد تسخیر شده تیری به پای او شلیک می‌کنند تا جن با خون‌ریزی خارج شود. رئیس پاسگاه محلی در واکنش به این رفتار تمام اسلحه‌های اهالی را جمع می‌کند. این‌بار با حمله اجنه، فردی به‌نام آمردان به‌عنوان جن‌گیر وارد روستا می‌شود. استوار پاسگاه که دلباخته خانم دکتری است که مسئول بهداری آن‌جا است معتقد است آمردان جن‌گیر نیست. با بازداشت آمردان سلسله‌ای از اتفاقات برای او و معشوقه‌اش یعنی خانم دکتر می‌افتد.

ارسلان امیری کارگردان فیلم همسر آیدا پناهنده است و تجربه نوشتن فیلمنامه‌های او را برعهده داشته. امیری در اولین فیلمش روی اقلیم، لهجه و باورهای محلی تاکید دارد. فیلم قرار است در ژانر وحشت طبقه‌بندی شود اما در اصل اثری اجتماعی است که به نقد خرافه‌ها می‌پردازد و راوی تقابل جدی منطق و خرافه در دل وقایعی به‌ظاهر ترسناک و البته عاشقانه است و با تراژدی هم همراه می‌شود.
اما نه جنبه ترسناک اثر مخاطب را همراه می‌کند، نه بُعد تراژیکش احساسات بیننده را تحریک می‌کند و نه نقد اجتماعی‌اش تیغ برنده‌ای برای تغییر دیدگاه مخاطب دارد. شوخی‌های فیلم هم در بافت داستان و فضاسازی‌اش جا نیفتاده. در عوض مقابل این ضعف‌ها فیلم طراحی صحنه خوبی دارد؛ بازی بازیگرانش مثل نوید پورفرج که قبلاً او را در «مغزهای کوچک زنگ زده» دیدیم؛ «هدی زین العابدین» و «پوریا رحیمی‌سام» که به‌خاطر این فیلم سیمرغ هم گرفت چشم‌نواز و موفق هستند. با این اوصاف فیلم تجربه متوسطی است که لااقل برای مخاطب حرفه‌ای ژانر وحشت اثرگذاری و هیجان ندارد اما توجه مخاطب را موضوعاتی مثل پیامدهای خرافه‌پرستی جلب می‌کند.