دسترسی ها

همصدا شویم، که وحدت کلمه اعجاز می کند!
یکى از ابزارهای مهم موفقیت اجتماعی وحدت است.
همان که امروزه به نظر لازم و ضروری می نماید. مملکت ما نیاز به یک بازنگری جامع و کامل در زمینه ها کارگزاری و عملیاتی و واگرایی به قانون اساسی دارد، زیرا آنچه به نظر می رسد، درصد ناچیزی از آن مورد تآسی و اجرا در می آید. گویی نظام اجرایی ما دچار چهل کدخدایی و «جنگ هفتاد و دو ملت» شده است و هیچ کس در حوزه وظایف و اختیارات خود حرکت نمی کند، همه در کار یکدیگر دخالت می کنند، هر کسی نظر و منویات خودش را ارجح و ابراز می دارد و از سر موضع نظام سخن می راند.
به تعبیر مولانا:
هرکسی از ظن خود شد یار من
واز درون من نجست اسرار من
لذا ضروری است در این برهه حساس، این روند و رویه اصلاح گردد و در اصل «وحدت کلمه» بازنگری شود تا آب رفته به جوی باز گردد.
کما این که از «وحدت اسلامى» به عنوان یکی از اهداف و آرمانهای مسلمانان یاد شده است.
قرآن کریم در موارد متعدد همگان را به همگرایى و همبستگى فراخوانده و از وحدت اسلامى به عنوان نعمت یاد کرده و اختلاف را در ردیف عذاب الهى قرار داده است. (واعتصموا بحبل الله جمیعا و لاتفرقوا و … همگى به ریسمان الهی چنگ زنید و پراکنده نشوید و نعمت خدا را برخود به یادآورید که چگونه دشمن یکدیگر بودید و او در میان شما الفت ایجاد کرد و به برکت نعمت او برادر شدید).
وحدت در گفتار و سیره پیامبر رحمت(ص) نیز به وفور مشاهده می شود.
مصلحان مسلمان همواره مى کوشیدند تادر جهان اسلام اتحاد و همگرایى به وجود آید.
امام على(ع) به عنوان مصلح مبرز تاریخ اسلام از منادیان و طلایه داران اتحاد بود. او خود را شیفته و حریص ترین انسان نسبت به وحدت مسلمانان دانسته و یکى از علل بیست و پنج سال سکوت خود در برابر خلفا را حفظ وحدت اسلامى یاد می نمود و همواره مسلمانان را به همسویى و همدلى فرامی خواند، تا اتحاد در زندگی مسلمانان نهادینه شود..
آن امام همام(ع) همبستگى را زمینه ریزش فیض الهى دانسته و وحدت را یکى از ارمغان هاى بعثت پیامبر اسلام(ص) بیان فرموده است.
کما این که وحدت قانون حاکم برتمام هستى است. قطرات باران با همگرایى دریاها را تشکیل مى دهند. ملکول هاى بدن انسان با همسویى، سلامت جسم و جان را تإمین مى کنند. بسیاری از حیوانات مانند زنبور عسل و…، با همگرایى خود را از آسیب هاى دشمن محفوظ مى دارند و شهد شیرین زندگی می آفریند.
براین اساس نظام آفرینش، نظام توحید و وحدت گرایى است. به قول شاعر:
آفرینش درس وحدت مى دهد بر آدمی
چون که بنیان جهان شد از بناى اتحاد

فردگرایى و اختلافات غیر اصولى سبب تهدید مصالح ملی و حتی منافع فردى است و افراد جامعه را طعمه تفرقه انگیزان می کند.
ضرورت وحدت اجتماعی بیشتر در برابر سیاست تفرقه انگیز بدخواهان و فرصت طلبان انحصار گرا ظهور و بروزمى یابد.
آنچه امروز برای کشور و بالتبع منطقه ما درِ اولویّت قرار دارد، «وحدت کلمه» و همصدایی است.
در این زمان مهم و برهه حساس و بحرانی که کشور با مشکلات، نواقص و چالشهای مهمی مواجه است، اتکا به اتحاد و همصدایی می تواند اعجاز نماید.
متاسفانه بسیاری تفرقه‌افکنی را برای تأمین مقاصد مصلحتی خود در دستور کار داشته‌اند، از قضایای هسته‌ای و برجام گرفته تا اقتصاد و معیشت و …، و جامعه را به سمت پرتگاه از هم گسیختگی پیش برده اند
لذا در این برهه حساس، برمسئولان ملی و منطقه ای، نخبگان سیاسی- اجتماعی، برجستگان و تریبون داران دینی و همه آنانی که محدوده نفوذ بیان در میان مردمان دارند، این است: تا آنجا می شود، بر این اتحاد و انسجامِ و همصدایی تکیه کنند که: «تنها صداست که می ماند،
صدای خواهش شفاف آب به جاری شدن،
صدای ریزش نور ستاره بر جدار خاک زایا،
صدای انعقاد نطفهٔ معنی
و بسط ذهن مشترک عشق
صدا، صدا، صدا، تنها صداست که می‌ماند»
و باور داشته باشیم، وحدت کلمه اعجاز آفرین است، که به تعبیر لسان الغیب، حافظ شیرین سخن:
«آری به اتفاق جهان می توان گرفت.»