دسترسی ها

حوادث تلخ قدرت ماندگاری بسیاری دارند و در اذهان برای همیشه ثبت و محفوظ باقی می مانند.
بیستم فروردین ۹۲ یکی از تلخ ترین حوادث در تاریخ ایران ماست. روزی که با لرزش چند ثانیه ای قطعه ای از این مرز پر گهر، دلهای میلیون ها ایرانی لرزید و ایران داغدار جمعی از فرزندان و زنان و مردان خود شد.
شُنبه شهری در قلب شهرستان دشتی و روستاهای همجوارش در نگین علم و ادب غمبارترین روزهای خود را سپری کرد. روزهایی که تنها صدای اندوه بر دیوارهای فروریخته و دلهای پر از غمِ مردمانش نقش و نگار یافته بود و طبیعت جلوه ی دیگر خود را نمایان کرد.
اما در جای جای ایران مردمان سخاوتمند و هماره نوع دوست این کهن بوم و بر، دگر بار شُنبه را نیز قطعه ای از خاک پاک سرزمین خود معنا کردند و همه ی ایران از زن و مرد و پیر و جوان همراه و همگام با مسئولان، همه و همه با همتی از جنس سخاوت و فرهنگ والای ایرانی در کنار مردم این سامان قرار گرفتند.
شُنبه با همتی والا و صبر و استقامت مردمانش از نو بنا شد و امروز به نماد دوباره بودن در اوج سختی و محنت ها تبدیل شده است و با افتخار می توان عنوان نمود اینجا شُنبه است شهری که هنوز استوار و پابرجاست.
بر خود لازم می دانم با گرامیداشت بیستم فروردین و یاد همه ی جانباختگان آن حادثه تالم بار، ضمن تقدیر و سپاس از همه افراد و دستگاه هایی که برای ساختن دوباره این دیار از هیچ همت و تلاشی فروگذاری نکردند برای همگان صحت و سلامت و موفقیت آرزو نمایم.