دسترسی ها

رضا مقاتلی-کارشناس ارشد مطالعات منطقه ای خاورمیانه

به وفور در همه ی سالهای اخیر و در بیان مسئولان مختلف استان از واژه ی “توریسم درمانی” بعنوان یکی از برنامه های آتی سیاست گذاران استان با هدف توسعه و پیشرفت استان یاد شده است و با شدتی کمتر و بیشتر در همه ی این سال ها چنین برنامه ای در دستور کار مسئولان استان حداقل به قدر گفتار قرار داشته است.

هدف از این نوشتار تقبیح یا تحسین این بیان و برنامه نیست چرا که این موضوع خود نیازمند مطلب یا پژوهشی خاص و ویژه است. آنچه اما نگارنده را بر آن داشت در این خصوص سطوری را به رشته ی تحریر درآورد، نگاهی گذرا و صرفاً واقع گرایانه به امکان تحقق یا عدم تحقق چنین برنامه ای است؛ نخست آنکه چنین برنامه ای به یقین ارزشمند و قابل دفاع است اما مادامیکه عالی ترین مقام اجرایی استان صادقانه و به صراحت عنوان می دارد: ” مردم شمال استان برای ام آر آی باید به بهبهان خوزستان بروند، یا به دلیل نبود سی تی آنژیو و رادیوگرافی بیماران قبلی و سرطانی باید راهی شیراز شوند”، چگونه می توان در شرایط حاضر انتظار تحقق و عملی شدن وعده ی تبدیل بوشهر به منطقه ای دارای قابلیت توریسم درمانی را داشت؟ این موضوع مربوط به زمان حاضر یا مرتبط با بیان مسئولان کنونی نیست و اگر واقع بینانه به این امر توجه کنیم، چنین موضوعی صرفاً در حد ایده و طرح همانگونه که در ابتدای مطلب اشاره شد در همه ی سال های اخیر برای تیتر شدن بیان شده است.

این بیان در شرایطی تسلسل وار تکرار می گردد که وجود پروازهای بین المللی حداقل به کشورهای همجوار استان در حوزه ی خلیج فارس که بیشترین مراودات برون مرزی استان را شامل می شود به دغدغه ای تقریباً ثابت برای سرمایه گذاران و مردم استان بدل شده است؛ حال سوال آنجاست که در شرایطی که تنها فرودگاه نسبتاً فعال استان بصورت مستمر شاهد لغو یا حتی حذف برنامه پروازهای داخلی خود می باشد، بناست توریست ها چگونه برای تحقق توریسم درمانی بوشهر را بعنوان مقصد خود برگزینند؟ از دیگر سو مادامیکه استان در شرایط حاضر از ابتدایی ترین تجهیزات و امکانات حوزه ی درمان و سلامت در برخی حوزه ها به گواه عالی ترین مقام اجرایی استان بی بهره بوده و از وضعیت مناسبی برخوردار نیست و اگر تجهیزاتی آن هم صرفاً در مرکز استان وجود دارد کفاف جمعیت حاضر استان را نیز نمی دهد چگونه می توان دلخوش به تحقق ایده ی ” توریسم درمانی” برای استان بوشهر بود؟ حتی اگرخوشبینانه و خوش باورانه هدف از بیان “توریسم درمانی”، حضور هموطنان داخلی باشد نیز این سوال مطرح می گردد که با توجه به شرایط اقلیمی غالب و کمبودهای غیرقابل انکار درمانی استان به نسبت استان های همجوار، کدام عقل سلیم می تواند تصور تحقق چنین رویکردی حتی از منظر داخلی آن را نیز پذیرا باشد مگر آنکه به لحاظ ساختاری استان از چنان قابلیت های ویژه ای در این حوزه بهره مند باشد که انتخاب نخست استان بوشهر برای چنین هدفی اجتناب ناپذیر باشد و در غیر اینصورت صادقانه باید اذعان نمود که کماکان انتظاری جز شانتاژهای رسانه ای برای این موضوع نمی توان در نظر گرفت.

به نظر می رسد آنگونه که استاندار در نشست اخیر خود با خبرنگاران بر مکلف شدن فرمانداران استان به تجهیز بیمارستان ها از محل تعهدات نفت و اعتبارات شهرستانی تاکید کرده است، لازم است در یکی از سال ها بر تحقق این موضوع تمرکزی ویژه صورت پذیرد تا ابتدا با فراهم شدن زیرساخت های اولیه حوزه درمان استان از خیل مراجعات هم استانی ها برای پیگیری روند درمان خود به سایر استان ها کاسته شده و سپس چشم به راه تحقق ایده ی ” توریسم درمانی” برای استان بود.