آیا مسئولان شهری و ورزشی دشتی از حال و روز تنها فضای ورزشی محله لنگک خبر دارند؟ متاسفانه سالن ورزشی این محله که تنها دلخوشی فرزندان، نوجوانان و جوانان ساکن آن بوده، سالهاست به حال خود رها شده است. کفپوش نامناسب و آسیب دیده این سالن، آن را عملا غیر قابل استفاده کرده و تنها زمین چمن مصنوعی آن نیز به دلیل خرابیهای جدی، از چرخه استفاده خارج شده است.

طبق پیگیریهای میدانی، قریب دو سال است که این مشکل پابرجاست و هیچ اقدام جدی برای حل آن صورت نگرفته. جوانان محله لنگک، که در گرما و تنگنای امکانات به امید سلامت، نشاط و آینده‌ای روشن به ورزش پناه آورده‌اند، ناچارند هر روز برای یکساعت بازی یا تمرین، راهی روستاهای همجوار مانند بحیری شوند.

این یعنی تبعیض، یعنی محروم سازی آشکار یک نسل از حق ابتداییشان برای ورزش و نشاط.

سوال ما از اداره ورزش و جوانان شهرستان دشتی این است: چرا نظارتی بر وضعیت سالنهای محله‌ای نیست؟ آیا فقط باید منتظر خراب شدن کامل تجهیزات بمانیم تا بعد به فکر بازسازی بیوفتید؟

از طرفی دیگر چمن مصنوعی لنگک طی یکی دوسال اخیر از حالت استاندارد خارج شده و رفته رفته کف چمن تخریب شده و حدود چهارماهی میشود که جوانان علاقمند به فوتبال اجبارا در این مکان بازی میکنند.

سوال ما از شورای شهر و شهردار خورموج این است: چرا امکانات ورزشی در مناطق خاص متمرکز شده و محلات محروم مثل لنگک باید همیشه در اولویت آخر باشد؟ آیا این عدالت است؟

امیدواریم شورای شهر که متاسفانه همچنان همان ترکیب قبلیست، اینبار دستکم جوابگو باشد؛ نه مثل قبل که فقط در موسم تبلیغات پیدایشان میشود.

خطاب به فرماندار محترم شهرستان دشتی و امام جمعه گرامی شهرستان:
محله لنگک بخشی از پیگر این شهر است. جوانان آن نیز مانند همه فرزندان این خاک، حق دارند در آرامش و امکانات برابر رشد کنند. مسئولان! ما از وعده‌های پر زرق و برق خسته‌ایم، عمل میخواهیم، رسیدگی واقعی و فوری میخواهیم.

ما اهالی محله لنگک صدایی داریم و دوست داریم این صدا شنیده شود.